Dzień w kolorze śliwkowym - Leszek Długosz

      

       Po czerni jeżyny
       Po liściu kaliny
       - Jesień, jesień już
       Po ciszy na stawie
       Po krzyku żurawi
       - Jesień, jesień już
       Po astrach, po ostach
       To widać, to proste że
       - Jesień, jesień już
       I po tym że wcześniej
       Noc ciągnie ze zmierzchem
       - Jesień, jesień już

       Po pustym już polu
       Po pełnej stodole
       - Jesień, jesień już
       Strachowi na wróble
       Już nad czym sie trudzić?
       - Jesień, jesień już
       I po tym że w górze
       Wiatr wróży kałuże, tak
       - Jesień, jesień już
       I po tym że przecież
       Jak zwykle, po lecie
       - Jesień, jesień już

       Ach, ten dzień w kolorze śliwkowym!
       - Berberysu i głogu ma smak...
       Stawia drzewom pieczątki
       - Żeby było w porządku
       Że już pora
       Że trzeba iść spać...
       A my tak - po kieliszku, po troszeczku
       Popijamy calutki ten dzień
       - Próbujemy nalewki
       Z dzikiej róży, z porzeczki
       Żeby sprawdzić - czy zima
       To wypić się da?...
       - To się w głowie nie mieści
       Że tak szumi szeleści
       Tak bliziutko, o krok, prawie tuż
       Głębokimi rzekami, pachnącymi szuwarami
       Idzie jesień
       I prosto w nasz próg...
       - Ale co tam! przecież taka jesień złota
       Nie jest zła!
       - Ale co tam! Przecież taka jesień złota
       Niechaj trwa...