expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

2017-06-15

Od wiosny do wiosny - Hanna Zdzitowiecka




        Na niebie jaśnieje słońce, 
        dni płyną, płyną miesiące... 
        Z lodu uwalnia się rzeka 
        i ze snu budzą się drzewa, 
        ptaki wracają z daleka, 
        będą wić gniazda i śpiewać. 
        Sady zabielą się kwieciem... 
        To wiosna! Wiosna na świecie! 

        Na niebie jaśnieje słońce, 
        dni płyną, płyną miesiące... 
        Dni coraz dłuższe, gorętsze 
        pod lipą ciche pszczół brzęki, 
        woń siana płynie powietrzem, 
        z pól żniwne słychać piosenki, 
        zakwitły malwy przed chatą... 
        Lato na świecie! Już lato! 

        Na niebie jaśnieje słońce, 
        dni płyną, płyną miesiące... 
        W sadzie już jabłko dojrzewa 
        niebem sznur ptaków mknie długi. 
        Liście się złocą na drzewach 
        idą jesienne szarugi 
        wiatr nagle drzewa gnie w lesie... 
        Jesień na świecie! Już jesień! 

        Na niebie jaśnieje słońce, 
        dni płyną, płyną miesiące... 
        Długie i ciemne są noce 
        śniegową włożył świerk czapę 
        śnieg w słońcu tęczą migoce 
        i sople lśnią pod okapem, 
        rzekę pod lodem mróz trzyma... 
        Zima na świecie! Już zima! 

        Na niebie jaśnieje słońce, 
        dni płyną, płyną miesiące... 
        Ze snu się budzi leszczyna 
        i nową wiosnę zaczyna



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.