Babcia na wiosnę - Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

       Niebo włożyło turban obłoczny z jaskółką,
       Jabłonie stoją w wielkich kapeluszach z kwiatów
       Szeptania-pogłaskania lecą z pyłem kwiatów
       Omijając twarz moją jako liść pożółkłą.

       Lipy stroją się w jedwab zielony i nowy,

       Jak biżuteria szczęścia płoną sznury kwiatów

       Pocałunki żeglują na muzyce kwiatów

       Mijając moją szyję w szaliku włóczkowym.

       Zamknę najszczelniej serce przed śpiewem słowika

       I pójdę przez gąszcz kwitnień, rozkwitów, kwiatów,

       Przez chmury całowanych, kołysanych kwiatów,

       Nie śmiąc przypiąć do piersi fijołka czy storczyka.

       Pod modną parasolką świat w śmiechu się trzęsie.

       Patrzy zabójczym okiem zza bukietu kwiatów,

       Ma we krwi wszystkie wonie, wszystkie gwiazdy światów,

       I ma mnie, jak bezwiedną, zimną łzę na rzęsie.


       grafika - zasoby Google